Isnt it nice to look at my newly renovated blog? Bwahehehe!
Katabi ko si Princess! Ngayon na!
Masaya ako ngayon at natanggap ako ngayon sa Pen. I will be having my orientation this Tuesday. Exciting! =p
Tapos na din ang sem ko! Yey!
Ang ganda ng katabi ko. Bwahahaha! Lul!
(Making kamot my arm kasi nangangateeeeh! Punyeta!)
Disclaimer: This is not my post. Nyeta! Inimpluwensyahan ako ni Princess!
Tuesday, October 11, 2005
Monday, October 10, 2005
Rabbits
May bago nga pala akong rabbits c/o my everdearest thesis partner slash landlady na si Jac. Sa susunod ipapakita ko pics nya. *wink wink*
Name nila:
Bugoy (M) - isang brown na mala stuff toy na rabbit na makulit at mahilig mag lick ng fingers ko.
Ash (F) - isang malambing na rabbit na kulay abo na mahilig tumakbo at makipaghabulan.
Love'em! *Mwah!*
Name nila:
Bugoy (M) - isang brown na mala stuff toy na rabbit na makulit at mahilig mag lick ng fingers ko.
Ash (F) - isang malambing na rabbit na kulay abo na mahilig tumakbo at makipaghabulan.
Love'em! *Mwah!*
Peninsula Thingie
Haloo haloo haloo!!!
So eto na ng ang big event. Naganap ang interview ko kanina sa manila peninsula (take note: manila peninsula ito) at eto ang nangyari...
Umaga...
Umalis ako ng bahay. Yun lang!
Tanghali...
Pumunta ako kina Jac. Yun lang ulit!
Tanghali ng medyo 30 minutes after ng tanghali kanina...
Kain kami sa Kenny Rogers
Then punta ng CHE to see na "OMG!!!" Exempted ka ba sa 138? Azzz in?
Then punta na sa Ilang for the main event ng araw na ito. Ang interview sa Manila Peninsula. Ouch. With all the pink longsleeves, medyo bitin na black na pantalon at pink pinkhan na necktie, deretso ako kasama ang naka black striped na three-piece suit na si Xenia at ang naka gray inspired three piece suit naman na si Maricar. With all the guts in the world, pumasok kami sa manila peninsula at nakakita kami ng little drummer boys na mukhang practicumer dahil kung nde, nakakahiya naman dahil mukha pa akong matanda sa kanila. Syet. (pawis...)
CR muna, tapos punta na sa Front desk para magtanong. Sabi ng FO na kamukha ni Nino Mulach na papayatin mo lang ng kaunti, sa service entrance daw iyon. Okay.. okay...
This is it!!! nakasama namin si Mark ng NCBA Fairview sa interview. Tawa naman kami ng tawa habang nag-aantay na bitayin. Dun ang interview sa isang room na may nakasulat na "Restricted Area" Ampotah! Kaya ba restricted yun kasi di pwedeng malaman ng mga tao na pinapatay na pala ang mga iniinterview dun?
So moving on, okay naman ang interview. Di ako masyadong kinabahan. Sa totoo lang, isa ito sa pinaka best ko na interview. Siguro dahil na rin sa adrenaline rush. Naglabasan ang mga english word sa bibig ko ng walang stutter, walang "uhmmm" at walang worng grammar. Fluent ka bA? Yikes! I didnt expect that kind of event.
Honestly, feeling ko nung una, pasado na ako. Okay kasi interview ko. Confident, masaya, cool. Pero ang masaklap lang
"Honestly, i still have to talk with the training manager regarding your PE class"
Fotah! gumuho ata ang mundo ko. Best na yun e! yun na lang magagawa ko. Pero bakit may aberya pa rin? Nagbago tuloy tingin ko sa event na yun. Feeling ko di ako papasa dahil dun sa PE ko.
Anyway, i still have to wait until friday to know if i passed the interview or not. Next week, the practicumers will be having their orientation. And if ever i will not be accepted, i'll just find my luck in other hotel. Hotel Intercon perhaps. I still dunno. *Sigh*
Sana lang tawagan ako this week. *Fingers crossed*
So eto na ng ang big event. Naganap ang interview ko kanina sa manila peninsula (take note: manila peninsula ito) at eto ang nangyari...
Umaga...
Umalis ako ng bahay. Yun lang!
Tanghali...
Pumunta ako kina Jac. Yun lang ulit!
Tanghali ng medyo 30 minutes after ng tanghali kanina...
Kain kami sa Kenny Rogers
Then punta ng CHE to see na "OMG!!!" Exempted ka ba sa 138? Azzz in?
Then punta na sa Ilang for the main event ng araw na ito. Ang interview sa Manila Peninsula. Ouch. With all the pink longsleeves, medyo bitin na black na pantalon at pink pinkhan na necktie, deretso ako kasama ang naka black striped na three-piece suit na si Xenia at ang naka gray inspired three piece suit naman na si Maricar. With all the guts in the world, pumasok kami sa manila peninsula at nakakita kami ng little drummer boys na mukhang practicumer dahil kung nde, nakakahiya naman dahil mukha pa akong matanda sa kanila. Syet. (pawis...)
CR muna, tapos punta na sa Front desk para magtanong. Sabi ng FO na kamukha ni Nino Mulach na papayatin mo lang ng kaunti, sa service entrance daw iyon. Okay.. okay...
This is it!!! nakasama namin si Mark ng NCBA Fairview sa interview. Tawa naman kami ng tawa habang nag-aantay na bitayin. Dun ang interview sa isang room na may nakasulat na "Restricted Area" Ampotah! Kaya ba restricted yun kasi di pwedeng malaman ng mga tao na pinapatay na pala ang mga iniinterview dun?
So moving on, okay naman ang interview. Di ako masyadong kinabahan. Sa totoo lang, isa ito sa pinaka best ko na interview. Siguro dahil na rin sa adrenaline rush. Naglabasan ang mga english word sa bibig ko ng walang stutter, walang "uhmmm" at walang worng grammar. Fluent ka bA? Yikes! I didnt expect that kind of event.
Honestly, feeling ko nung una, pasado na ako. Okay kasi interview ko. Confident, masaya, cool. Pero ang masaklap lang
"Honestly, i still have to talk with the training manager regarding your PE class"
Fotah! gumuho ata ang mundo ko. Best na yun e! yun na lang magagawa ko. Pero bakit may aberya pa rin? Nagbago tuloy tingin ko sa event na yun. Feeling ko di ako papasa dahil dun sa PE ko.
Anyway, i still have to wait until friday to know if i passed the interview or not. Next week, the practicumers will be having their orientation. And if ever i will not be accepted, i'll just find my luck in other hotel. Hotel Intercon perhaps. I still dunno. *Sigh*
Sana lang tawagan ako this week. *Fingers crossed*

Sunday, October 09, 2005
Paksyet
ang ayoko sa lahat, yung babay.
binasa ko ang blog ni ate arms at ni jac. nakakatuwang isipin na pati sila ay adik na rin sa blog. kaya naman tutuksuhin ko muna sila. MGA ADEEEEEEKKKK!!!!
ehem... (suklay ng buhok at tayo ng diretso) ayun. so moving on...
paksyet naman. di ko alam kung dapat ko bang pagsisihan na naging HRIM ako, na ginawa kong groupmates tong mga taong to, na binuhos ko lahat para maging malapit sa kanila. pero taena, nung umalis ako kina jac, dun ko lalo nalaman na eto na ito. kung baga sa mario brothers, game over na. nakuha na ni mario ang princess na ultimate goal. at ang ending, tumataas na pangalan na gumawa ng game na iyon, next thing you know, papatayin na ang TV dahil di mo namalayan ang oras. ang tagal mo na palang naglalaro. naadik ka na sa mario. at ngayong natapos mo na ito, di mo na alam ang susunod. lalaruin mo pa kaya ito ulit? o titigil ka na? o kukuha ka naman ng kasunod na bala ng computer. mario2 kaya? o kaya super mario world.
Kakabasa ko lang kasi ng blog ni jac at ni ate arms. di ko maiwasang magpakachummy. ang ultimate goal ko lang naman ngayong gabi ay magbasa basa tungkol sa manila pen. di ko alam kung bakit ba napunta ako sa mga blogs nila. aaminin ko na. mahal ko na tong mga taong to. pati na rin yung ibang mga tao. na di maitatangging nabigyan ko ng panahon. ispecial mention ko na rin si EJ. pucha. tinuring ko syang kapatid. isipin mo na lang kung ano ang nararamdaman ng isang kuya na mawawalay sa nakababatang kapatid nito.
nakakalungkot. aalis na pala si jac. eto ang sinasabi ko kay yakie noon pa man. may mga bagay na di talaga mapipigilan. at eto na yon. sinabi ko na naman kasi, ayokong makiclose. ayoko na lahat. ayokong mahook sa isang bagay na alam ko naman na sa huli, masasaktan di ako. kasi iiwan nila ako. kasi sa bandang huli, tulad ng nasabi ko kanina, di ko pala kasama si mario.
sino na ang magiging kaibigan ko? kanino ako hihingi ng tulong pag nangailangan ako ng maiiyakan? di naman ako kakausapin ng rabbit na ibinigay sa akin ni jac (salamat nga pala ng marami sa mala stuff toy na rabbit). mag isa na ulit ako. tahimik na ulit ako. titigil na ang bibig ko sa kakaimbento ng kung ano anong salita. mamimiss ko kayo. alam nyo na kung sino sino kayo. di ko na iisa isahin.
gusto kong mag express ng sama ng loob ko sa pagkakataon. SHIT KA!!!
leche ka pagkakataon! ikaw ang may kasalanan kung bakit ako malungkot ngayon. pinapaasa mo ako sa mga bagay, na sa bandang huli ay kukunin mo din sa akin. akala ko kasi eto na iyon. akala ko di na matatapos. *sniff!*
sana di na umalis ang mga tao sa paligid ko. masaya na kasi ako. eto yung part, na mamamatay ka ng alam mong may dadalaw sa burol mo. na alam mong may iiyak ng malupit. at alam mong may nagmamahal sayo. kahit bilang isang kapatid.
mahal ko kayong lahat. itatak nyo yan sa isipan nyo!
binasa ko ang blog ni ate arms at ni jac. nakakatuwang isipin na pati sila ay adik na rin sa blog. kaya naman tutuksuhin ko muna sila. MGA ADEEEEEEKKKK!!!!
ehem... (suklay ng buhok at tayo ng diretso) ayun. so moving on...
paksyet naman. di ko alam kung dapat ko bang pagsisihan na naging HRIM ako, na ginawa kong groupmates tong mga taong to, na binuhos ko lahat para maging malapit sa kanila. pero taena, nung umalis ako kina jac, dun ko lalo nalaman na eto na ito. kung baga sa mario brothers, game over na. nakuha na ni mario ang princess na ultimate goal. at ang ending, tumataas na pangalan na gumawa ng game na iyon, next thing you know, papatayin na ang TV dahil di mo namalayan ang oras. ang tagal mo na palang naglalaro. naadik ka na sa mario. at ngayong natapos mo na ito, di mo na alam ang susunod. lalaruin mo pa kaya ito ulit? o titigil ka na? o kukuha ka naman ng kasunod na bala ng computer. mario2 kaya? o kaya super mario world.
Kakabasa ko lang kasi ng blog ni jac at ni ate arms. di ko maiwasang magpakachummy. ang ultimate goal ko lang naman ngayong gabi ay magbasa basa tungkol sa manila pen. di ko alam kung bakit ba napunta ako sa mga blogs nila. aaminin ko na. mahal ko na tong mga taong to. pati na rin yung ibang mga tao. na di maitatangging nabigyan ko ng panahon. ispecial mention ko na rin si EJ. pucha. tinuring ko syang kapatid. isipin mo na lang kung ano ang nararamdaman ng isang kuya na mawawalay sa nakababatang kapatid nito.
nakakalungkot. aalis na pala si jac. eto ang sinasabi ko kay yakie noon pa man. may mga bagay na di talaga mapipigilan. at eto na yon. sinabi ko na naman kasi, ayokong makiclose. ayoko na lahat. ayokong mahook sa isang bagay na alam ko naman na sa huli, masasaktan di ako. kasi iiwan nila ako. kasi sa bandang huli, tulad ng nasabi ko kanina, di ko pala kasama si mario.
sino na ang magiging kaibigan ko? kanino ako hihingi ng tulong pag nangailangan ako ng maiiyakan? di naman ako kakausapin ng rabbit na ibinigay sa akin ni jac (salamat nga pala ng marami sa mala stuff toy na rabbit). mag isa na ulit ako. tahimik na ulit ako. titigil na ang bibig ko sa kakaimbento ng kung ano anong salita. mamimiss ko kayo. alam nyo na kung sino sino kayo. di ko na iisa isahin.
gusto kong mag express ng sama ng loob ko sa pagkakataon. SHIT KA!!!
leche ka pagkakataon! ikaw ang may kasalanan kung bakit ako malungkot ngayon. pinapaasa mo ako sa mga bagay, na sa bandang huli ay kukunin mo din sa akin. akala ko kasi eto na iyon. akala ko di na matatapos. *sniff!*
sana di na umalis ang mga tao sa paligid ko. masaya na kasi ako. eto yung part, na mamamatay ka ng alam mong may dadalaw sa burol mo. na alam mong may iiyak ng malupit. at alam mong may nagmamahal sayo. kahit bilang isang kapatid.
mahal ko kayong lahat. itatak nyo yan sa isipan nyo!
Tuesday, October 04, 2005
Gold Medal + Friendship
Yahoo!!! Nakakuha kami ng gold!!!
Sulit ang pagod
Sulit ang ambagan
Sulit lahat
May napatunayan ako, bilang tao.
Ang malungkot lang na part, magkakahiwa-hiwalay na rin kami ng groupmates ko. =(
Kaya para kina ate armine, jac, yakie, paps, xenia, jay, jason at mau..
Maraming salamat sa isang masayang semestre =)
Gusto ko ring ialay ang medals namin sa buong class. Maganda ang laban. Lahat nagbuhos ng pawis para sa exhibit at aminin nyo, kinabahan kami.
Anyway, fotah! naiyak ako nung inaward na sa amin ang gold medal. syet. di naman talaga yun dahil nanalo kami. kung di kasabay ng pagsasabi ng nanalo, ay kasabay na rin ng pagtapos ng klase na iyon. at kasabay ng pagtapos ng klase na iyon, ay ang pagkakahiwalay naming kung maituturing ay tunay na magkakaibigan.
Tinawanan kami ng buong batch. Ngayon lang ata nila ako nakita umiyak. Naisip ko, siguro naiisip nila na kaya kami umiiyak ay dahil nanalo kami ng gold. di nila alam, iyon ay dahil sa pagkakaibigang maaring matapos. Kinuha ko ang mic at nagsalita, sa di sinasadyang pagkakataon, nakita ata nila ang sinseridad ng sinabi ko.
"Practicum na... Last na to e!" (with teary eyes)
Ang pinakamasayang part, ang group hug... okay lang makita nila ako sa aking "state of vunerability", basta ang mahalaga, napaalam ko sa kanila kung gano sila kahalaga.
Para sa mga groupmates ko at sa mga naging bahagi ng buhay HRIM ko, salamat.
Hanggang sa muli nating pagkikita.

Dairy Dose
2005 Facilities, Planning and Design Exhibit Champion
Sulit ang pagod
Sulit ang ambagan
Sulit lahat
May napatunayan ako, bilang tao.
Ang malungkot lang na part, magkakahiwa-hiwalay na rin kami ng groupmates ko. =(
Kaya para kina ate armine, jac, yakie, paps, xenia, jay, jason at mau..
Maraming salamat sa isang masayang semestre =)
Gusto ko ring ialay ang medals namin sa buong class. Maganda ang laban. Lahat nagbuhos ng pawis para sa exhibit at aminin nyo, kinabahan kami.
Anyway, fotah! naiyak ako nung inaward na sa amin ang gold medal. syet. di naman talaga yun dahil nanalo kami. kung di kasabay ng pagsasabi ng nanalo, ay kasabay na rin ng pagtapos ng klase na iyon. at kasabay ng pagtapos ng klase na iyon, ay ang pagkakahiwalay naming kung maituturing ay tunay na magkakaibigan.
Tinawanan kami ng buong batch. Ngayon lang ata nila ako nakita umiyak. Naisip ko, siguro naiisip nila na kaya kami umiiyak ay dahil nanalo kami ng gold. di nila alam, iyon ay dahil sa pagkakaibigang maaring matapos. Kinuha ko ang mic at nagsalita, sa di sinasadyang pagkakataon, nakita ata nila ang sinseridad ng sinabi ko.
"Practicum na... Last na to e!" (with teary eyes)
Ang pinakamasayang part, ang group hug... okay lang makita nila ako sa aking "state of vunerability", basta ang mahalaga, napaalam ko sa kanila kung gano sila kahalaga.
Para sa mga groupmates ko at sa mga naging bahagi ng buhay HRIM ko, salamat.
Hanggang sa muli nating pagkikita.

Dairy Dose
2005 Facilities, Planning and Design Exhibit Champion
Saturday, October 01, 2005
Myth
Ang galing a! mythical 5 ang aking thesis partner. Pero di ito myth. ito at isang fact. Mythical 5 siya. Kung ganun... hmmm... bakit di ito tinawag na factical 5? kasi di nga sya myth diba? kasi sya ay isang fact...
nandito ako sa bahay ni pinoy big brother a.k.a. thesis partner na si jac. di pa rin namin sinisimulan ang aming mga thesis. pero gumagawa naman kami ng feasib study. san ka???
gold gold gold....
COME TO PAPA!!!
nandito ako sa bahay ni pinoy big brother a.k.a. thesis partner na si jac. di pa rin namin sinisimulan ang aming mga thesis. pero gumagawa naman kami ng feasib study. san ka???
gold gold gold....
COME TO PAPA!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)